Op vrijdag 17 januari ’20 stond speeldag 15 op het programma voor de 2^de nationale van Opel Haeck Drongen. We stonden voor een stevige trip richting West-Vlaanderen, waar we in het sportcomplex van Varsenare het opnamen tegen Montreal Brugge A. Het nummer elf in de ranking beloofde geen simpele klus te worden. Immers leek onze opponent weer het momentum te pakken te hebben, na een moeilijk periode. Een verwittigd man was er dus twee waard.

Voor de tweede week op rij, werd het een puzzel leggen in de aanloop naar deze partij. Van de (vaste) kern van negen, moesten we maar liefst 5 (!) spelers missen. Finaal moesten we beroep doen op onze 1^ste én 4^de nationale om met een volwaardig team aan de aftrap te komen. Maar aan kwaliteit opnieuw geen gebrek. We waren er klaar voor. We namen een goede start in deze partij. Opel Haeck Drongen B eiste de bal op en bepaalde het tempo. Maar ondanks dit alles, konden we niet beletten dat een enkele kans van de thuisploeg meteen de 1-0 werd. De 1-1 stond echter wel snel op het bord, toen de goalie van de thuisploeg de bal met de hand roerde en we aldus een penalty werden toegekend. Onze kapitein Joshy Hertschap zette keurig om. Stilaan eiste Montreal Brugge A een groter deel van het balbezit op en dwongen ze enkele kansjes af. Met meer geluk dan kunde, stond zo de 2-1 op het scorebord. Maar al even snel zette Thibault Van den Broecke de 2-2 op het bord. Toen we kort daarop onze vierde corner versierden en aldus een schepcorner kregen, die keurig werd omgezet door ons gelegenheidsduo Joshy Hertschap en Kjell Van Der Haeghen (2-3), leek de trein vertrokken. In het tweede kwart namen we opnieuw de controle over. De kansen lieten zo niet lang op zich wachten. Maar een oud zeer stak opnieuw de kop op, namelijk dat we het ooohhh zo moeilijk hebben om de kansen af te maken. Maar we gaven niet af. Kort voor het einde van dit tweede kwart, werd ons een penalty toegekend, waarna de poppen al een eerste keer aan het dansen gingen. Toegegeven, de penalty was misschien wel discutabel en niet iedere scheidsrechter zou hem toegekend hebben. Maar deze kans konden en mochten we niet laten liggen. Zo stond het 2-4 bij de kampwissel en leken we op koers te zitten voor het vervolg. In het derde kwart ging het plots heel snel de verkeerde kant uit. Daarin speelde vooral de wedstrijdleiding een vrij cruciale rol en zorgde die er eigenhandig voor dat de thuisploeg opnieuw in de wedstrijd kwam. Tegen een vierde corner en aldus een schepcorner voor de thuisploeg was niets in te brengen (3-4). Jens Daemers zorgde al even snel opnieuw voor een iets grotere kloof (3-5). Maar daarna was de scheidsrechter compleet het noorden kwijt… Een fout buiten de rechthoek, met de doelman nog in zijn doel en twee verdedigers voor de fout, werd bestraft met een strafcorner. Op geen enkel vlak de juiste beslissing, maar de 4-5 was wel een feit. En daar hield het niet bij op. Toen onze doelman overduidelijk de bal op de borst controleerde, werd de thuisploeg uit het niets een penalty toegekend, met daar bovenop nog eens een gele kaart voor onze goalie. Opnieuw op geen enkel gebied de juiste beslissing, maar de 5-5 was een feit. In slechts enkele minuten, werd een 3-5 voorsprong een 5-5 gelijke stand. Frustraties alom, waardoor de focus op de partij volledig zoek was bij momenten. Anderzijds had het misschien nooit zo ver mogen komen. Want ondertussen hadden wel al ruim voldoende kansen gehad om deze partij tweemaal te winnen… In de rust voor het laatste kwart, wisten we de gemoederen wat te bedaren. De boodschap was duidelijk: ons niet verliezen in discussies met de wedstrijdleiding en terug ons eigen spel gaan spelen. Dat deden we ook in de eerste minuten. Net toen het leek dat we het tij opnieuw zouden keren, werden we koud gepakt en stonden we zo ineens op verlies (6-5). Het werd even later nog erger, toen een steal over alles en iedereen in open doel verdween (7-5). In het slot probeerden we de bakens nog te verzetten, maar zonder succes. In plaats van voetballend de oplossingen te zoeken, gingen we iets te veel individueel op zoek naar het kantelmoment. Onbegonnen werk, tegen een team dat nu nog meer als voorheen kampeerde voor hun doel en de boel potdicht timmerde… 7-5 werd zo even later ook de einduitslag.

We keerden zo met lege handen terug uit Varsenare… Het sukkelstraatje lijkt voorlopig geen einde te kennen voor Opel Haeck Drongen B. Nochtans tonen we iedere week opnieuw dat we onze plek waard zijn in 2^de nationale, met goed en vaak mooi spel. Finaal tellen jammer genoeg enkel de naakte cijfers. Maar we geven de moed niet op! Integendeel! Dat kantelmoment moet en zal er eens gaan komen. Op naar de volgende opdracht tegen The Oliver Boys Gent.